اردوغان عجب بلائی بر سر خودش و ترکیه آورد؟!

وقتی که لزوم مقایسه میان حکومت پادشاهی با حاکمیت جمهوری در کشوری پیش بیاید؛ بدون تردید در آن شرایط ، حکومت پادشاهی را، بر حاکمیت جمهوری در یک سرزمین ترجیح خواهم داد. و بدون شک پادشاهی را برخواهم گزید. چرا که یک پادشاه، با علم به این حقیقت، که تا هر وقتی که مسؤلیت خویش را، جهت ایجاد رفاه برای ملت خویش، و حفظ کردن تمامیت ارضی و استقلال آن سرزمین به درستی و در حد کمال به انجام می رساند. حاکم قلب های مردم آن دیار خواهد بود. چنین شخصی با چنین موقعیتی، هرگز به مملکت و ملت اش خیانت نمی کند. بلکه به سبب حس مالکیت در آنجا، بهترین عملکردها را از خود ابراز می دارد. هیچ نیازی هم به دزدین دارائی های ملی مردم کشوراش ندارد!

اما یک رئیس جمهور، از آنجائی که می داند به طور موقت مصدر ریاست بر قوه مجریه مملکت اش است؛ و یا در موقعیت کاملا مطلوب و عالی و رضایتبخش، حد اکثر در دو دوره چهارساله عنان اختیار خوب و بد و خیر و شر یک کشور را در دست دارد. جز به نفع خود و فامیل اش، هیچ گامی جهت پیش بردن اهداف مفید و مؤثر جهت رشد و ترقی آن کشور و مردم اش بر نخواهد داشت!

با توجه به کارنامه عملکرد بعضی از رئیس جمهورهای کشورهای جهان در در قرن اخیر، بخصوص در چند دهه گذشته، به درستی ملاحظه کرده ایم؛ که دلیل بیان شده در بالا(برتری حکومت پادشاهی نسبت به جمهوری)، تا چه اندازه حائز اهمیت هست و واقعیت هم دارد. به ریاست نوکرمآبانه همه رؤسای جمهور حکومت پلید اسلامی در ایران، به حاکمیت کوتاه ولی خطرآفرین مرسی در مصر، به ریاست خودمحورانه قذافی در لیبی، به ریاست متکبرانه حامد کرزای در افغانستان، به ریاست سلطه جویانه مشرف در پاکستان، به صدام حسین، پوتین، بشار اسد، و در شرایط کنونی به رجب طیب اردوغان، و بلائی که ظرف 24 ساعت، بر سر کشور ترکیه و ملت آن آورد توجه کنید. همگی شان در ظاهر برای اعتلای کشورشان کار می کردند و می کنند؛ اما در باطن، غیر از سودجوئی برای خودشان به هیچ عامل دیگری نمی اندیشند!

تصور بفرمائید، با توجه به موقعیت کنونی در دنیا، که در بسیاری از نقاط آن جنگ های داخلی یا خارجی در جریان هستند؛ و به همین خاطر همه روزه خون بی گناهانی بر زمین می ریزند؛ که هیچگونه مدخلیتی در امور اداره مملکت خویش در همه زمینه های آن نداشته و ندارند. موضوعی پیش بیاید که کشور ترکیه نیز دچار جنگی داخلی، و یا حتی خارجی بشود. آنوقت باید از موجود خودپسندی مانند اردوغان پرسید: ” اکنون که بیش از هشت هزار افراد نخبه و کارشناس در بسیاری از تخصص های علمی، و کارآمدهای نظامی و سویل در کشور ترکیه را، دستگیر کرده و از حیطه کار و فعالیت خارج نموده ای؛ با کدام نیروی انسانی مجرب و کاردان، می توانی از به گل فرو رفتن کشتی ترکیه در آن شرایط جنگی جلوگیری بکنید؟”!

آیا به عکس آن هیولای ریشو در رسانه ها توجه داشته اید؟ به همان حیوان درنده ی آدم نمائی، که در میان بسیاری از مردم دینزده ترکیه، با چهره ای که نماد رضایت از کاری که می کند را دارد؛ در حال بریدن سر یک سرباز مظلوم آرتش ترکیه است؟ مگر افراد جنایتکار گروه قاتل پرور داعش غیر از این ددمنشان هستند؟ شما از کشته شدن یک حشره زیر پای تان واهمه دارید؛ به همین سبب همواره در طول مسیری که در حرکت می باشید؛ حواس تان را به جلوی پاهای خویش معطوف می دارید؛ تا که مبادا این اتفاق بیفتد، و شما یک موجود زنده را نادانسته بکشید!

یک فرد که دریغم می آید او را انسان، حتی یک آدم هم بنامم؛ چطور می تواند چانه لرزان یک جوان بی گناه، که به عنوان یک سرباز فرمانبر، فقط دستور فرمانده اش را انجام می داده است؛ در چنگال شرور و حیوانی خودش بگیرد، تا جائی که می تواند گردن آن بدبخت را به عقب بکشد؛ تا راحت تر بتواند کارد قتاله اش را، بر روی رگهای گردن او به حرکت در بیاورد؟ این شکنجه گران قاتل و جانی را، که و چه تا این اندازه وحشی و خشن و درنده خو کرده اند؟!

 1- معیارهای خطرناک و بدخیم مطرح شده در لا به لای احکام اسلامی قاتل پرور( قتلوا فی سبیل الله = بکشید در راه خدا ) به مسلمان های چند آتشه بی منطق القاء کرده و می کند. 2- سخنرانان مذهب های متعدد اهل تسنن، و روضه خوان های شیاد و دروغپرداز مذهب شیعه در انواع شاخه های آن، کسانی هستند که بر روی منبرهای مساجد و تکیه های اسلامی، به پیروان نادان تر و ناآگاه تر و خرافه پرست تر از این دجاله های گمراه کننده آخوند و مفتی و … آموخته و می آموزند!

از آنها بدتر، قدرت های بزرگ در گیتی، به ویژه آمریکا و روسیه و بریتانیا می باشند؛ به وسیله حضور چنین جنایتکارانی در دنیا، که به وجود آورنده اصلی شان همین قدرت های بزرگ سودپرست و منفعت طلب هستند. که ضمن جار زدن متحد بودن با برخی از کشورهای درون منطقه خاورمیانه، بیش ترین نیرنگ ها را در مورد هم پیمان های خویش به کار می بندند. کاری ترین دشنه ها را بر پشت اینها فرو می برند؛ عمیق ترین زخم ها را بر اندام این کشورها ایجاد می نمایند. تا خودشان از برکت چنین رویدادهائی، و از نعمت حضور چنین ابلهان قدرت پستی مانند بشار اسد و خامنه ای و اردوغان و …. ، بر مال و مکنت و مقام خودشان بیفزایند!

ملت کشورهائی که از بد حادثه، دارای چنین رهبران و حاکمان سیاسی خودفروخته و نادان و خیانتکار در مملکت شان می باشند؛ به هیچوجه نباید نسبت به این موضوع از خودشان بی تفاوتی نشان بدهند. صاحبان اصلی هر دیاری، ملت آن ممالک هستند؛ که یا باید چنین حکمرانان سودجو و قدرت پرست را، به هر طریقی که می توانند؛ از قدرت برکنار نمایند. و یا بی تفاوتی پیشه کنند، و با سکوت نامفهوم خویش، روزگار خود و هم میهنان شان را تیره تر گردانند. و شرایط وخیم مملکت شان را، غیر قابل تحمل نمایند. که اگر چنین روشی را برگزینند؛ با حاکمان تکرو و خودمحور خودشان، هیچ تفاوتی نخواهند داشت!

محترم  مومنی