از سالی که برجهای دوقلو در پنتاگون، مورد حمله هواپیما قرار گرفتند. از موقعی که این حمله، به بزرگترین گروه تروریستی آن زمان، به گروه ” القاعده ” نسبت داده شد. از هنگامی که گروه دیگری از تروریست های وحشی، با نام ” طالبان ” در کشورهای افغانستان و پاکستان، به جنایات وحشیانه بی شماری دست زدند. از وقتی که نظامیان آمریکائی، به بهانه مبارزه با این دو گروه خطرناک، در کشورهای افغانستان و عراق، برای خودشان پایگاه نظامی تدارک دیده و در آن مستقر گردیدند!
و از چند ماه پیش، گروهی دیگر، که به غایت شرورتر از القاعده و طالبان است؛ در کشورهای سوریه و عراق، دست به کشتارهای بسیار فجیع و ددمنشانه ای می زنند. و نیز از آن باب که تمامی این رویدادهای تأسف بار، پیوسته در همه اجلاس های سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد مطرح گشته؛ و همواره نیز نتیجه قانع کننده ای از آنها عاید نشده است. سؤآلات بی پاسخی وجود دارند، در مورد این قتل های قرن بیست و یکمی، که با شیوه های عصر حجری در صدر اسلام به انجام می رسند؛ در اذهان بیشتر مردم جهان مطرح می شوند؛ که یا هیچ جوابی برای آنها نمی یابند؛ و یا هیچگاه جرأت مطرح نمودن آنها را در مجامع عمومی و رسانه های گروهی و بین المللی نیافته اند!
سرانجام امسال، در نشست سالانه مجمع عمومی اعضای سازمان ملل متحد، که بیشتر سخنرانی ها و بیاناتی که نمایندگان کشورهای عضو سازمان ملل ایراد می کردند؛ حول محور موضوع ” دولت خلافت اسلامی ” معروف به ” داعش ” دور می زدند. در میان همه این سخنرانی ها، از وسط آنهمه یلان صاحبنام اعضای سازمان ملل، که در اجلاس امسال شرکت داشتند؛ از بین مردانی که رؤسای جمهور، یا فرد برجسته دیگری از یک کشور عضو سازمان، که جهت شرکت در مجمع عمومی به نیویورک رفته و در مقر سازمان ملل متحد حضور به هم رسانیده اند. یک زن دلاور، یک بانوی شجاع، که شهامت اش بسیار بیشتر از دیگر هم ترازان او در آن نشست بود و هست. مهمترین سؤآلاتی چندین ساله را، که در حال منجمد شدن در مغز های پرسشگران آن بود؛ توسط ریاست جمهوری دلاور کشور آرژانتین، خطاب به تمامی شرکت کنندگان در اجلاس مورد نظر مطرح گردید!
خانم ” کریستینا فرناندز ” رئیس جمهور کشور آرژانتین، جملاتی پرسشی را چاشنی سخنان خویش قرار داد و خطاب به مخاطبین حاضر و غایب خود بیان نمود؛ که بیشتر خبرگزاری هائی، که همه سخنرانی های این نشست را، به طور زنده و با پخش مستقیم به سراسر گیتی می رساندند؛ و همزمان با سازمان ملل متحد، در رسانه های زیادی در دنیا پخش می شد؛ یکباره از ادامه پخش زنده سخنان خانم کریستینا فرناندز دست کشیدند؛ و از ادامه دادن کارشان منصرف شدند و آنرا متوقف نمودند!
این زن شجاع، گفتار خودش را با جملات زیر بیان کرد: ” یک سال پیش در اینجا جمع شدیم؛ رژیم بشار اسد را تروریست معرفی می کردیم و مخالفانش را انقلابی، امروز هم در اینجا جمع شده ایم، که برای نابود ساختن همان انقلابی ها دور هم جمع شدیم؛ که بعدأ معلوم شد که آنها تروریست هستند!
حزب الله را در زمانی در لیست تروریست ها گذاشتید؛ که بعدها معلوم شد که حزب بزرگی هست….؛ ایران را پس از بمب گذاری سفارت اسرائیل در بوینس آیرس متهم کردید؛ تحقیقات ما نشان داده، که ایران هیچ دستی در این بمب گذاری نداشته است! دستور جنگیدن با تروریسم القاعده را، بعد از یازده سپتامبر صادر کردید؛ و به این بهانه رفتید در عراق و افغانستان هرکاری دلتان خواست انجام دادید. که هنوز این دو کشور، از تروریسم به طور اساسی شکایت دارند و رنج می برند!
پیدا بود که غزه دارد بمباران می شود؛ و جنگی که اسرائیل راه انداخته هولناک است؛ با این که تعداد زیادی فلسطینی کشته شده اند؛ با این حال، شما فقط به موشک هائی که در اسرائیل منفجر می شدند؛ و خسارت جدی به بار نمی آوردند؛ اهمیت قائل شده و به آن بها می دادید!
امروز هم اینجا جمع شده ایم، که دستور بین المللی در مورد مجرم بودن داعش، و جنگیدن با آن را صادر کنیم؛ در حالی که داعش حمایت شده کشورهای معروفی است که شما آنها را می شناسید؛ و دوست کشورهائی ، که اعضای بزرگی از این سازمان می باشند هستند!
خانم کریستینا فرناندز، که سرفصل های مهمی از اتفاقات چند ساله اخیر را، که فجایع زیادی در جهان به وجود آورده اند؛ بیان می کرد تا بتواند پرسش بسیار پر اهمیتی را در آن نشست مطرح سازد. اما با متوقف شدن ارسال آن خبر به همه دنیا، که به صورت زنده انجام می شد؛ و پس از قطع شدن پخش زنده ادامه آن سخنان، کسی در بیرون از مقر سازمان ملل متحد، از ادامه آن چیزی نشنیده است. به هدفی که با بیان آن جملات، قصد دسترسی به آن را داشت؛ چه در ادامه بیاناتش مطرح کرده باشد و چه نه رسیده است. به پیامی که در نظر داشت به همه گیتی برساند؛ به خوبی دست یافت و پیام اش را رساند!
تا به کی کشورهای موسوم به قدرت های بزرگ در جهان، به خودشان اجازه می دهند؛ که به بهانه ایجاد مفهوم واقعی دموکراسی، در کشورهائی که از آن محروم می باشند؛ به آنها حمله ور گشته و درون آنها اطراق نمایند؟ یا برای تحقق بخشیده به همین هدف، حکومت های مورد قبول اکثریت مردم آن سرزمین می باشند؛ با ایجاد گروه های تروریستی که دست پرورده خودشان هستند؛ ملت ها را بفریبند و حکومت های آنها را سرنگون کنند؟ اینها اگر مایل هستند که کاری مفید برای مردمان همه دنیا انجام بدهند؛ چرا چندین سال است که پشت سر هم، برای آزار دادن همه ساکنین جهان، گروه های جنایت کاری مانند جمهوری اسلامی، القاعده، طالبان و داعش را طراحی نموده؛ و آنها را به جان مردم بی گناهی چون ملت های مظلوم ایران و افغانستان و عراق و سوریه و ….. انداخته اند؟!
محترم مومنی
