یک هفته پس از پنجشنبه سیاه اوین یازده نفر از زندانیان بند ۳۵۰ همچنان در انفرادی و بی خبری به سر میبرند، تعداد زیادی از زندانیان در اعتصاب غذا هستند و بند ۳۵۰ همچنان یکپارچه معترض است. به گزارش خبرنامه ملّی ایرانیان به نقل از ندای سبز آزادی، نسرین ستوده این بانوی ستودنی به این رادمردان چنین می نویسد:
فاجعه ای که پنجشنبه ی سیاه بر شما رفت, اکنون به فاجعه ای ملی برای ایرانیان تبدیل شده است. فاجعه ای که بر شما روزنامه نگاران رفت, چراکه ایران به یکی از بزرگ ترین زندان های شما تبدیل شده است . فاجعه ای که بر شما فعالان کارگری رفته است. شما که سال هاست با دیدگاه های چپ زندگی کرده اید و هویت خود را در آن قالب سامان داده اید . فاجعه ای که بر شما اقلیت های قومی و مذهبی رفته است . فاجعه ای که بر شما فعالان مدنی و دانشجویی رفته است. فاجعه ای که بر شما فعالان سیاسی و اجتماعی و فعالان حقوق بشر رفته است. و فاجعه برای آن دسته از هموطنان مان که به نام جاسوسی به گروگان گرفته شده اند و از شرم یارای سخن گفتن ندارند.
بدانید که همراه شما رنج بردیم و اشک ریختیم و هزاران بار صحنه ی خشونتی که بر شما روا داشتند را مرور کردیم و باز هم مرور کردیم و شجاعت تان را تحسین کردیم که تسلیم عربده هایی نشدید که شما را به سکوت فرا می خواند و هنوز از بند بیرون نرفته بودند که ما را در دردی که می کشیدید شریک کردید و ظلم شان را فریاد زدید. پا به پای شما و همراه شما به بهداری رفتیم و برگشتیم, از پله های بند بالا و پایین رفتیم , به بند انفرادی رفتیم, سرهایمان را تراشیدیم و تعجب زده از دروغ ها نگاه شان کردیم.
در حالی که یک ملت 5 سال است با حالتی بهت آلود در انتظار آزادی زندانیان وجدان است, با خشونتی چنین گسترده پیام می فرستند که منتظر نباشید .
پیام ما به خشونت گران موکدا آن است که: زندانیان سیاسی را فورا و بدون قید وشرط آزاد کنید زیرا: محاکمه ی آن ها نا عادلانه بوده است . حکم آن ها بر اساس درخواست بازجویان بی خردی بوده است که از استقلال قوه قضاییه و عدالت و برابری و آزادی بیان و حقوق بشر چیزی نمی دانستند. و بدتر از همه به دست قضاتی صادر شده است که مرعوب باز جو بوده اند. راستی چرا حبس های دو رقمی شان را سه رقمی نمی کنند؟ باتون هایتان را محکم تر در هوا بچرخانید, دروغ هایتان را بزرگ تر کنید و هر آنچه به ذهن خشونت طلب تان می رسد, دریغ نکنید. همه ی این ها قبلا آزمایش شده است, نتیجه نمی دهد. کمی تاریخ بخوانید .
به قول پسر عزیزم عماد بهاور: “5 سال است ایستاده ایم . “سال هاست ایستاده ایم. درهای زندان را به روی ما بگشایید, ما پشت در زندان ها در همین نزدیکی ها به انتظار ایستاده ایم ….. دوستان و هم بندیان سابق مجازات چنین عمل وحشیانه ای توسط ماموران دولتی حبس است.
هر چند در میان زندانیان بند 350 یکی از شایسته ترین و شجاع ترین وکلای ایران, حضور دارد که قطعا راهنمایی های لازم را خواهد کرد, معهذا بسیاری از اعضا ی جامعه ی وکالت با افتخارآماده ی پذیرش وکالت زندانیانی هستند که مورد ضرب وشتم قرار گرفته اند و در راه انجام وظیفه از تهدید به بازداشت و لغو پروانه بیمی به دل راه نمی دهند. شاید از این طریق به افکار عمومی که خواهان رسیدگی دقیق و روشن شدن ابعاد فاجعه و شناسایی عاملان و آمران آن است نیز پاسخی دقیق و روشن داده شود.
هم بندی سابق شما در بند زنان
