به کار بردن واژه مذاکره که در اصل یک کلمه عربی است، در بده بستان های کلامی روزانه، میان بسیاری از ما رواج زیادی دارد. تفاوت میان واژه پارسی ” گفتگو ” با کلمه عربی ” مذاکره ” در معنای لغوی این دو است. گفتگو کردن در باره هر موضوعی می تواند انجام بشود؛ فرقی نمی کند که موضوع مورد نظر، مهم یا بدون اهمیت باشد. همینکه دو یا چند نفر با یکدیگر پیرامون مسائل گوناگون سخن بگویند؛ میان آنها گفتگوهائی ردّ و بدل شده است. اما کلمه ” مذاکره ” زمانی مورد استفاده قرار می گیرد؛ که موضوع خاصی قبلا مورد گفتگوی طرفین مذاکره قرار گرفته شده باشد؛ بعد در جلسه مربوط به ” مذاکره ” به برخی از نکات مهم آن موضوع مورد بحث اشاره بیشتری بشود؛ و به یادآوری نکات برجسته موضوع مربوطه بپردازند؛ و جهت به دست آوردن نتیجه ای که بر روی آن تأکید داشته اند؛ در یک یا چند نشست خاص، مذاکراتی میان شرکت کنندگان در آن جلسه مطرح بشوند.
به همین دلیل دستوری(گرامری) ، بایست که در هنگام به کار گرفتن این دو واژه، دقت لازم برای خارج نشدن از اصل مفهومی آنها را مورد نظر قرار داد. اگر چه متأسفانه بسیاری از ما هیچ توجهی به این گونه از مسائل زبانی نداریم؛ ولی خیلی از پارسی زبانان با سواد هم هستند؛ که خوب به این موارد توجه می کنند. البته با سوادانی را هم می شناسیم، که هیچگونه توجهی به این موارد زبان مادری شان ندارند؛ چه رسد به دقت نمودن در به کار گیری واژه ها، در معنای اصلی آنها و دوری گزیدن از بیان کردن آنچه که به درستی نمی دانند و نمی شناسند!
سالهای زیادی می گذرند که کلمه مذاکره نسبت به گذشته کاربرد بیشتری یافته است؛ به ویژه از زمان تشکیل شدن نشست های مربوط به فعالیت های اتمی رژیم آخوندی، این کلمه هم توسط اشخاص خاص، و هم به وسیله افراد عامی در جوامع مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. بخصوص اعضای شرکت کننده در جلسات ” مذاکرات هسته ای جمهوری اسلامی ” در طول این چند سالی که از شروع آن می گذرد؛ به خاطر تأکید امر مذاکره در باب به نتیجه رساندن نهائی این نشست های بین المللی، اشارات خاصی را به آن داشته اند.
بدیهی است که این موضوع، بیشتر از سوی دست اندرکاران برگزاری جلسات مربوط به مذاکرات اتمی گروه 1+5 با نمایندگان حکومت اسلامی، همچنین از طرف خبرگزاری های سراسر جهان، که گزارش مربوط به جلسات را به دیگران گزارش می دهند نیز به کار گرفته شود. اما از آنجائی که گاهی اشخاص شرکت کننده در این جلسات، مسائلی دوپهلو را مطرح کرده و به آن می پردازند؛ در چنین شرایطی نه فقط این کلمه ، بلکه واژه های دیگر نیز می توانند مورد سوء استفاده قرار گرفته، و فرد یا گروهی که به این کار دست زده اند، مراد و مقصود خاصی را در نظر داشته باشند؛ که بیان آشکار آن به ایشان لطمه بزند. در این صورت واژه مربوطه را چنان مورد استفاده قرار می دهند؛ که ظاهرش متقاعد کننده و باطن آن سؤآل برانگیز به نظر برسند!
از جمله کسانی که اخیرا به همین نحو از این کلمه استفاده نموده، عباس عراقچی معاون وزارت امور خارجه رژیم است؛ که گفته: ” مذاکرات کارشناسان فنی ایران و شش قدرت جهان در ژنو از سر گرفته می شوند؛ وی همچنین پس از گزارش روزنامه وال استریت جورنال از بروکسل، و انتشار یافتن این خبر که قدرتهای جهانی نسبت به اعمال تحریمهای ایران کوتاه نخواهند آمد. و نیز انتشار یافتن این نکته از سوی وال استریت جورنال، که مقامات بریتانیا و ایالات متحده آمریکا و خانم کاترین اشتون مسؤل سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفته اند؛ هنوز آمادگی برای کاهش تحریمها بر اساس توافقنامه ماه قبل به وجود نیامده است؛ عباس عراقچی در بروکسل به خبرنگاران گفته : ” کسانی در کنگره آمریکا هستند؛ که قصد دارند با اقدامات خود( کنایه از تحریم اخیر دوازده شرکتی است، که با جمهوری اسلامی، برای رساندن وسایل مورد نیاز ایشان جهت ادامه فعالیت های اتمی آنها) معامله می کنند) توافق ژنو را از بین ببرند؛ و اینکه دولت آمریکا باید با این تلاشها مقابله بکند قابل درک است. اما این را نباید به قیمت زیر سؤآل بردن توافق، و تخریب زمینه های مذاکره انجام داد. ” !
” مذاکرات کارشناسان فنی ایران و شش قدرت جهانی در ژنو از سر گرفته می شوند. ” این جمله را عباس عراقچی در بروکسل به خبرنگاران گفته است. اشاره ایشان به کارشناسان فنی ایران، به کدامیک از اعضای مذاکره کننده جمهوری اسلامی است؟ خودش را کارشناس فنی می داند و یا محمدجواد ظریف رئیس اش را؟ سران بی خرد جمهوری پلید اسلامی، آمدند زیر ابرویش را بردارند، چشم اش را هم کور نمودند!
نزد خود پنداشته بودند، با گماردن ظریف در مقام مذاکره کننده ارشد جمهوری اسلامی در این نشستها، نه تنها همه کارها به نفع خودشان فیصله خواهند یافت؛ بلکه کشورهای مخالف فعالیت های اتمی آنها، به خاطر عملکردهای هوشمندانه محمدجواد ظریف، وادار می شوند که در کمال کرنش، از مداخله های خودشان در این رابطه، از دولت و حکومت اسلامی در ایران پوزش بخواهند؛ و خودشان را مغلوب این ستیزه های چندین ساله بدانند!
تمام موارد و مسائلی که طی اینهمه سال، در ارتباط با فعالیت های هسته ای رژیم آخوندی مطرح شده و مورد بررسی قرار گرفته اند؛ جز بازی های سیاسی میان دو یا چند رقیب اصلی مسابقه قدرتمندی در همه دنیا نیست. آنها در پی به دست آوردن مقام بالاترین بودن در جهان هستند؛ و با به کار گرفتن مهره های ناچیزی مانند کشورهای کوچک و بزرگ، در این سو و آن سوی صفحه شطرنج زمانه نشسته اند؛ و با جا به جا کردن مهره ها و به وجود آوردن اعتشاشات مصنوعی در میان کشورهای جهان، به دنبال سروری خویش بر بقیه ساکنان این گیتی پهناور می باشند. فقط بلاهت پیشگانی همچون دولتمردان رژیم آخوندی، می توانند حقیقت تلخ مهره بودن خودشان را درک نکنند؛ و همچنان به بیشتر عقب راندن سرزمین ما و مردم آن بکوشند !
خزان 2572 آریائی هلند
محترم مومنی روحی
