نتایج تحقیقی طولانی مدت نشان داد کارگردانان زن، از امکان کمتری برای توزیع فیلم‌های‌شان در دنیای مردسالارانه صنعت سینما به ویژه هالیوود برخورداند.
یک مطالعه جدید به این نتیجه رسیده که احتمال بسیار بیشتری وجود دارد که فیلم‌هایی که توسط کارگردانان زن ساخته می‌شوند، قراردادهای توزیع و پخش کوچک‌تری را نسبت به فیلم‌هایی که توسط کارگردانان مرد ساخته می‌شوند به دست بیاورند. این فیلم‌ها معمولا از سوی کمپانی‌های کوچک و مستقل حمایت می‌شوند و به استودیوهای بزرگ دسترسی ندارند.
ابتکار فیلمسازان زن، سازمانی که سه سال پیش با همکاری انستیتوی ساندنس و زنان فیلم لس‌آنجلس به وجود آمد، هفته گذشته بخش سوم مطالعه چند ساله خود را منتشر کرد و روی سرنوشت فیلم‌های کارگردانان زن بعد از پیش‌نمایش آن‌ها در فستیوال فیلم ساندنس تمرکز کرد.
محققان این تیم که توسط استیسی ال اسمیت از یو‌اس‌سی آن‌بِرگ هدایت می‌شدند، درباره قراردادهای پخش و توزیع تمام فیلم‌هایی که بین سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۱۴ در بخش رقابتی دراماتیک ایالات متحده ساندنس شرکت کردند تحقیق کردند. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که حتی با وجود اینکه امکان دریافت قراردادهای توزیع خوب توسط فیلم‌های ساخته کارگردانان زن به اندازه فیلم‌های ساخته کارگردانان مرد وجود داشت، ناهمخوانی بزرگ جنسی در طبیعت این قراردادها دیده می‌شد.
در حالیکه فیلم‌های ساخت کارگردانان مرد در زمینه درصدبندی قراردادهای امضاشده با استودیوها (۴۳.۱ درصد) و با کمپانی‌های مستقل کوچک (۵۶.۹ درصد) به نسبت با هم برابر بودند، بیشتر فیلم‌های کارگردانان زن (۷۰.۲ درصد) به کمپانی‌های مستقل رسیدند که از منابع اقتصادی کمتری برای پیشنهاد کردن به آن‌ها برخوردارند.
این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که چطور هر چه از دنیای فیلم‌های مستقل به سمت فیلم‌های هالیوودی حرکت می‌کنیم، حضور کارگردانان زن کمتر و کمتر می‌شود. به طور مثال ۲۶.۹ درصد کارگردانان فستیوال فیلم ساندنس سال گذشته خانم بودند، که در مقایسه با ۱.۹ درصد کارگردانانی که ۱۰۰ فیلم برتر سال ۲۰۱۴ را ساخته‌اند، شکاف بسیار عظیمی را به وجود می‌آورد که حتی از سال ۲۰۰۲ نیز بزرگتر است؛ در آن سال ۲۰ درصد کارگردانان ساندنس زن بودند و ۷.۳ درصد از ۱۰۰ فیلم برتر سال توسط زنان ساخته شده بودند.
به گزارش مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، محققان با ۵۹ خریدار و فروشنده فیلم‌های سینمایی مصاحبه کردند که ۳۹ نفر از آن‌ها مرد و ۲۰ نفر زن بودند، و در نهایت شش مشکل بزرگ کارگردانان زن صنعت سینما را به این صورت شناسایی کردند:
– کارگردانان زن فیلم‌هایی می‌سازند که برای بازار فروش کلی جذابیت کمتری دارند.
– کارگردانان زن شایسته کمتری در مجموع وجود دارند.
– زنان علاقه کمتری به کارگردانی دارند، مخصوصا در زمینه ساخت فیلم‌های پربودجه و عظیم.
– کارگردانان زن به دلیل حضور بالای دربانان مرد صنعت فیلمسازی و فرهنگ «کلوب مردانه» بیرون نگه داشته می‌شوند.
– مدیران برنامه، مشتریان خانم خود را در معرض موقعیت‌های گسترده‌تر کارگردانی قرار نمی‌دهند.
– کارگردانان زن در زمینه برخورد با بعضی از نیازهای تهیه و تولید فیلم از زبردستی کمتری برخوردار هستند.
