جریان اصلاحات از همان روزهای اول و در اواسط سال 91 از افراد مختلفی اسم می برد که در میان آنها نام محمد رضا عارف معاول اول دولت خاتمی به عنوان شاخص ترین چهره مطرح بود.
با جدی تر شدن فضای انتخابات عارف کم کم فاصله خود را با دیگر کاندیداهای احتمال این جریان بیشتر کرد و به عنوان کاندیدای برجسته اصلاح طلبی وارد گود انتخابات شد و از همان روزهای اول نیز اعلام کرد که اگر قرار باشد اجماعی صورت بگیرد در صورت نبود خاتمی و هاشمی این اجماع باید بر روی یک اصلاح طلب باشد؛ یعنی کسی که دارای پشتوانه اصلاح طلبی بوده و بدنه مردمی اصلاحات او را با همین عنوان بشناسند.
در همین حال جمعی از اصلاح طلبان پس از تائید صلاحیت ها از احتمال اجماع کاندیداهای نزدیک به اصلاحات سخن گفتند، کاندیداهایی که یک سوی آن عارف بود و سوی دیگر حسن روحانی.
در روزهای اخیر نیز فشارها به محمدرضا عارف برای کناره گیری به نفع روحانی افزایش یافت ولی او که بارها اعلام کرده بود حسن روحانی را اصلاح طلب نمی داند در آخرین اظهارات خود در جمع مردم کرمان مصمم و صریح گفت که “حاضر به ائتلاف نبوده و قسم می خورم تا آخر در انتخابات بمانم.”
و در بیانیه ای که عارف رسماً از کاندیداتوری انصراف داد اسمی از «روحانی» نیاورد.
