سازمان “پژوهشگران در معرض خطر” و رئیس یک نهاد علمی آلمان خواهان رسیدگی به وضعیت احمدرضا جلالی، پژوهشگر ایرانی- سوئدی شدند. جلالی که به اعدام محکوم شده، در زندان اوین به‌سختی بیمار شده و از دریافت کمک‌های پزشکی محروم است.
روز پنجشنبه، ۱۶ اسفند (۷ مارس) سازمان “پژوهشگران در معرض خطر” (Scholars At Risk) با انتشار بیانیه‌ای نگرانی خود را از وضعیت خطرناک احمد رضا جلالی، پژوهشگر و استاد دانشگاه ایرانی‌تبار، ابراز کرد.
این سازمان حقوق بشری از جامعه جهانی خواسته است، با ارسال نامه به مقامات جمهوری اسلامی نسبت به وضعیت جلالی هشدار دهند.
پژوهشگر ایرانی‌تبار سوئدی در اردیبهشت ۱۳۹۵ به دعوت دانشگاه تهران به ایران رفت، اما در آنجا بازداشت و سپس به اتهام “محاربه از طریق جاسوسی برای اسرائیل” به اعدام محکوم شد. او همواره این اتهام را رد کرده و گفته است که از او تحت فشار اعترافاتی گرفته‌اند که از نظر قانونی موجه نیستند.
ویدا مهران‌نیا، همسر جلالی، اواسط بهمن ماه در نامه سرگشاده‌ای نوشت که همسرش «تحت غیرانسانی‌ترین اقدامات غیرقانونی و غیرشرعی قرار گرفته و طی روندی مهندسی‌شده و دادگاهی نمایشی، با اتهاماتی واهی و بدون سند و مدرک به اعدام محکوم شده است».
احمدرضا جلالی در ایران در رشته پزشکی تحصیل کرده و در مرکز حوادث طبیعی فعالیت داشته است. او در سال ۱۳۸۸ ایران را ترک کرد و در خارج تحصیلات عالی خود را ادامه داد.
جلالی در زندان به بیماری‌های گوناگونی دچار شد و در آخرین مرحله آزمایش پزشک معالجش گفته است که او به احتمال زیاد به سرطان خون مبتلا شده است.
سازمان “پژوهشگران در معرض خطر” در بیانیه خود نوشته است که مقامات قضایی جمهوری اسلامی جلوی درمان این پژوهشگر را گرفته‌اند و از هر گونه کمک پزشکی به او خودداری می‌کنند.
خطاب به خامنه‌ای: “جلالی را آزاد کنید”
پرفسور پتر آندره آلت (Peter Andre Alt)، رئیس “مجمع روسای دانشگاه‌های آلمان” (Hochschulrektorenkonferenz) در نامه سرگشاده‌ای از سید علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، خواسته است، برای آزادی فوری جلالی به منظور معالجه اقدام کند. او تاکید کرده است که با کمک “هم‌پیمانان بین‌المللی خود” از تلاش برای آزادی جلالی بازنمی‌ایستد.
به گزارش دویچه وله؛ پرفسور آلت خطاب به خامنه‌ای نوشته است که پاسداری از حقوق بشر و آزادی عمل در زمینه تحقیق و تفحص دانشگاهی پیش‌شرط‌های لازم برای همکاری‌های دانشگاهی آلمان با دانشگاه‌های کشورهای دیگر است و ایران از این اصل مستثنی نیست.
