به گزارش خبرنامه ملّی ایرانیان به نقل از تارنمای نوروز، انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران به مناسبت هفدهم مرداد – روز خبرنگار- بیانیه ای منتشر و از توقیف و تعطیلی بیش از ده ها نشریه مستقل و آزاد”، “از دست رفتن شغل بسیاری از روزنامه نگاران و ناامنی و عدم استقلال حرفه ای اهل رسانه”، “پلمپ و تعطیلی دفتر انجمن” و همچنین ایجاد شرایطی دشوار جهت مهاجرت اجباری روزنامه نگاران به خارج کشور انتقاد کرد.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است :
به نام خداوند جان و خرد
پانزده سال از نامگذاری روز خبرنگار گذشت. روز ۱۷ مرداد سال ۷۷ محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی در مزار شریف افغانستان به دست طالبان شهید شد و جان بر سر پیمان حرفه¬ای خویش نهاد. این واقعه تلخ و دردناک که در دومین سال استقرار دولت اصلاح طلب خاتمی و بهار مطبوعات ایران رخداد، به پشنهاد انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران و استقبال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تصویب شورای فرهنگ عمومی به -عنوان “روز خبرنگار” در تقویم کشور ثبت و همواره گرامی داشته شده است.
انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران، به عنوان بانی این روز، همیشه آن را فرصتی برای قدردانی از روزنامه نگاران برتر کشور می دانست ، اما با روی کارآمدن دولت احمدی نژاد و حذف انجمن از جشنواره مطبوعات و سنگ اندازی ریز و درشت در مسیر فعالیت های این نهاد صنفی، انجمن اینروز را هر سال درسالن کوچک خود با حضور روزنامه نگاران گرامی می داشت تا اینکه در مرداد ماه سال ۸۸ و پس از وقایع پس از انتخابات، درست درآستانه “روز خبرنگار” و درحالی که قرار بود مجمع عمومی سالانه انجمن برگزار شود، به دستور قاضی مرتضوی دادستان وقت تهران ماموران شبانه به پلمپ درب ساختمان انجمن صنفی اقدام کردند و روز بعد که روزنامه نگاران برای برگزاری “روز خبرنگار” و مجمع عمومی به خانه خود مراجعه کردند، در را به روی خود بسته دیدند و این اقدام سبب شد تا ۴ سال امکان برگزاری مراسم روزخبرنگار توسط انجمن که نهاد مستقل و نماینده قانونی روزنامه نگاران است، از بین برود.
در روز خبرنگار قرار بوده است از مقام و منزلت و جایگاه خبرنگاران تقدیر و تجلیل شود اما از زمان روی کارآمدن دولت احمدی نژاد، تلاش فراوان شد تا با مصادره اینروز و برگزاری مراسمی تشریفاتی، وضعیت اسفباری را که دامنگیر فعالیتهای رسانه ای و روزنامه نگاران کشور شده بود پرده پوشی شود .
توقیف پی در پی مطبوعات آزاد و مستقل و به بند کشیدن دهها روزنامه نگار دراین مدت کمترین تردیدی دراین باره که ایران بزرگترین زندان روزنامه نگاران شده است، برجای نمی گذارد . تنها در چهار سال گذشته بیش از ۲۰۰ تن از روزنامه نگاران بازداشت و زندانی و به مجازاتهای حیرت انگیز سالها حبس و محرومیت از فعالیتهای مطبوعاتی محکوم شده اند و غالب آنها ماه ها سلول انفرادی را تحمل و هنوز تعداد زیادی روزنامه نگار در بدترین شرایط در زندان به سر می برند . علاوه کنید براین وضعیت توقیف و تعطیلی بیش از ده روزنامه مستقل و آزاد را که موجبات بیکاری بسیاری از روزنامه نگاران را فراهم آورده و برناامنی شغلی و عدم استقلال حرفه ای اهل رسانه دامن زده است. در این حال، پلمپ و تعطیلی دفتر انجمن صنفی روزنامه نگاران امکان انجام هرگونه حمایتی را از این همه روزنامه نگار آسیب دیده و بیکار از بین برده است. مجموعه این شرایط مهاجرت بسیاری از روزنامه نگاران را برای امرار معاش و تامین شغل مناسب از کشور دامن زده و آنها را آواره دیار غربت کرده است.
انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران با توجه به مجموعه رخدادهای چهار سال اخیر و با توجه به پیامی که از درون صندوق های رای برای تغییر در اداره امور کشور توسط رئیس جمهوری که نوید استقرار ” دولت تدبیر و امید ” را داده است، انتظار دارد که این دولت با تاکید بر اجرای قانون اساسی به ویژه فصل حقوق ملت، پاسدار حقوق اجتماعی و آزادیها، به ویژه آزادی بیان و مطبوعات باشد. ما امیدواریم شاهد تغییر نگاه دولت و مدیران جدید به تبع تغییر فضای جامعه و نوع رای مردم و مطالبات اجتماعی بوده و در این مسیر به اهمیت نقش خبرنگاران و روزنامه نگاران در گردش آزاد اخبار و اطلاعات در جامعه واقف باشند و بدانند بهترین و کم هزینه ترین ناقدان دولت و قدرت و ناظران بر عملکرد دستگاههای اجرایی روزنامه نگاران هستند، و از اینرو مطبوعات را رکن چهارم مردمسالاری لقب داده اند و یقینا بدون وجود مطبوعات آزاد و مستقل، تحقق مردمسالاری حقیقی ممتنع است. براین پایه از دولت جدید انتظار می رود که همه محدودیت هایی را که طی سالهای اخیر به بهانه های مختلف برای مطبوعات و خبرنگاران وضع شده است، رفع نماید و نگاه امنیتی و پلیسی به نهادهای صنفی و مدنی و تعطیل کردن فعالیتهای آنها را پایان بخشد، و در این دوره شاهد بازگشایی نهادهای صنفی و مدنی از جمله « انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران » باشیم تا این نهاد بتواند همچون گذشته به ارائه خدمات صنفی به روزنامه نگاران بپردازد و پشتوانه ای برای فعالیت این قشر زحمتکش و محروم در جامعه باشد.
انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران
۱۴/۵/۱۳۹۲
