به عمران خان؛ اصلاح ساختار آموزشی پاکستان، از دینی به فارغ از هر تعلق دینی؛ نوشتاری از دکتر کاوه احمدی علی آبادی

0
318

عضو هئیت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری

عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)

امیدواریم و انتظار داریم که آغاز ریاست شخصی بر اریکه دولت در پاکستان که جزو خانواده ها و -خطرناک تر- باندهای قدرت پیشین نبوده است، نقطه عطفی در تاریخ پاکستان باشد.

جنگ نیابتی که عمران خان بدان پرداخت و اعلام نمود که از این پس سربازان چنین جنگی نخواهند شد، متأسفانه دارای طرفداران پر و پا قرصی در سازمان اطلاعات پاکستان (ISI) و ارتش آن کشور بوده و هست. از زمان “طرح کمربند سبز” در زمان “جنگ سرد” که اسلام گرایان جهادی و تندرو به عنوان عاملی در مقابل کمونیست ارزیابی شدند، این فاجعه رخ داد. امروز با کابوسی که اسلام گرایان در خاورمیانه و جهان پدید آوردند، حتی دولت های حامی سابق شان، به مخالفان جدی شان بدل شده اند. اما سازمان اطلاعات و ارتش پاکستان از معدود حامیان شان هستند که هنوز بدنبال جاه طلبی و ماجراجویی شان در منطقه از آن طریق می گردند. ایده شان این بوده که هم کشمیر و هم بخش های پشتون نشین افغانستان را ضمیمه کشورشان می کنند. چنین اتفاقی نیافتاد که هیچ، اینک ماجرا برعکس شده و بیم آن می رود که بخش پشتون نشین پاکستان از آن کشور جدا شود و احداث دیوار حائل در مرز با افغانستان به همین منظور است. به عبارتی، آن جاه طلبی اینک به یک تهدید جدی برای پاکستان بدل شده ضمن این که کشتاری بی رحمانه و بی حساب و کتاب از مردم پاکستان توسط همین گروه های تندرو و تروریست اسلام گرا –در طول نیم قرن- به راه افتاده است.

کشتگاه تروریست، کلاس های مذهبی است که در پاکستان برگزار می شود. آنان از بچگی ایدئولوژی شیطانی مبتنی بر “بکش تا به بهشت روی” را در اذهان حک می کنند. پس از آن دیگر تنها سازماندهی و طرح ریزی برای اقدامات تروریستی صورت می گیرد. برای خشکاندن این مرداب تروریستی، کنترل دولت هرگز کافی نیست. چون سر کلاس، عملیات تروریستی آموزش داده نمی شود (که بخواهید مچ شان را بگیرید)، بلکه “ایدئولوژی اسلام گرایی” تجویز می شود و سپس تر در دوران جوانی و میانسالی است که به سوی تروریست کشیده می شوند. تنها راه، تغییر آموزش کلاس ها و سیستم آموزشی در پاکستان بر اساس آموزش به دور از هر نوع از گرایش دینی و مذهبی است.

مطلع شدم که عمران خان تغییراتی در سیستم آموزشی را در دستور کار قرار داده است، اما گویا سیستم آموزشی غیردینی را که توسط جوامع غربی برگزار می شود، می خواهد زیر تسلط دولت ببرد. “این تنها کار را از آنچه هست خراب تر می کند”. دقیقاً آموزش همین مدارس غربی است که درست است و نیاز به هیچ دخالت دولت ندارد و هر دخالتی هم موجب افت شان می شود و هم مردم عادی پاکستان را در مقابل اسلام افراطی خلع سلاح می کند. سیستم آموزش دینی نیز به صرف دخالت دولت، تغییراتی بنیادی نمی یابد. بلکه تنها با تغییر آموزش “از اسلامی و دینی” به سیستم آموزشی “بدون هر گونه تعلق دینی” است که چاره ساز است. یعنی دقیقاً مشابه همان سیستم های آموزشی خصوصی که در کشورتان توسط مدارس و موسسات معتبر خارجی و غربی برگزار می شود و تنها زبان تدریس در مدارس ملی پاکستان طبعاً متفاوت است. متأسفانه تأمین مالی مراکز دینی توسط “بنیادهای خیریه اسلامی” (ملی و حتی بین المللی) صورت می گیرد. و بسیاری از مسلمانانی که برای کمک به فقرا و نیازمندان صدقه می دهند، نمی دانند که آن ها به جای کمک به مردم، برای کشتار و ویرانی شان هزینه و سازماندهی می شوند و مرداب های تروریستی را در همان کلاس های دینی گسترش می دهند و عملیات تروریستی و بمب گذاری تنها زهرمیوه های آن هستند. البته من –از کانال های مختلف- پیگیری قطع کمک ها از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس به هر نوع موسسه آموزشی دینی در پاکستان و افغانستان را دنبال می کنم که امیدوارم به شکلی مکمل برای تغییر سیستم آموزشی که شما (عمران خان) در پاکستان در پیش گرفته اید، سودمند افتد. برایتان آرزوی موفقیت می کنم.

مقاله قبلیلهستان؛ اعتراض به کودک آزاری توسط مردان کلیسا
مقاله بعدیجشن مهرگان بر ایرانیان فرخنده باد! بقلم بانو محترم مومنی روحی
دکتر کاوه احمدی علی آبادی
دکتر کاوه‌ احمدی‌ علی‌آبادی‌ تاکنون تحصیلات دانشگاهی را در مقطع دکترای جامعه شناسی (Ph.D) با عنوان دانشجوی ممتاز از تگزاس و مقطع فوق‌ دکترای‌ (Post Doctoral of Philosophy) فلسفه‌ علم‌ به همراه گواهی "ارزیابی کمال" از دانشگاه‌ آبردین‌ (Aberdeen) در داکوتای‌ جنوبی‌ آمریکا به پایان رسانده و و اینک عضو هیئت علمی (ACADEMIC BOARD) دانشگاه آبردین (ABERDEEN) با رتبه پروفسوری (PROFESSORSHIP) است. ایشان موفق به دریافت درجه دانشمندی (scientist) در رشته فلسفه علم با رساله "روش شناسی علم و فلسفه" و انتخاب به عنوان دانشمند برجسته (Distinguished scientist) سال 2008 از طرف دانشگاه آبردین شدند. دارای 14 عنوان کتاب چاپ شده، 6 عنوان در نوبت چاپ، بیش از 45 پژوهش و مقاله علمی از کنفرانس ها و همایش های ملی و بین المللی و فراتر از 120 عنوان مقاله در نشریات کثیرالانتشار بوده و دارای 11 جایزه و لوح تقدیر و سپاس از جشنواره ها و مراکز علمی و آکادمی مختلف است. در حال حاضر ایشان عضو جامعه شناسان بدون مرز (Sociologists without borders (ss هستند.