قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران کیوان کریمی مستندساز کرد ایرانی را به اتهام آنچه “فعالیت تبلیغی علیه نظام” عنوان شده، به ۶ سال زندان و تحمل ۲۲۳ ضربه شلاق محکوم کرد؛ محکومیتی که به دنبال صدور احکام مشابه دیگری برای چند هنرمند دیگر ایرانی صادر شده است.

پیشتر شعبهٔ ۲۸ دادگاه انقلاب ایران فاطمه اختصاری و مهدی موسوی دو شاعر جوان ایرانی را به اتهام “توهین به مقدسات” و “تبلیغ علیه نظام” به ترتیب به ۱۱ سال و نیم زندان و ۹۹ ضربه شلاق، و ۹ سال زندان و ۹۹ ضربه شلاق محکوم کرده بود.

کیوان کریمی فارغ‌التحصیل رشته مدیریت رسانه و برنده چند جایزه بین‌المللی است که کارهایش بیشتر بر روی مشکلات ناشی از زندگی مدرن و اظهار نظرهای سیاسی در ایران تمرکز دارد.

به گزارش برخی رسانه‌های حقوق بشری ایران، وی آذر ۱۳۹۲ به دلیل ساخت فیلمی با عنوان “نوشتن بر شهر” با مضمون دیوارنویسی‌های سیاسی‌-اجتماعی در ایران، بازداشت و پس از ۱۲ روز با قید وثیقه تا زمان دادگاه آزاد شد.

به گزارش صدای آمریکا؛ کانون نویسندگان ایران ضمن محکومیت احکام صادر شده برای این هنرمندان، در اطلاعیه‌ای نوشت “کانون از آزادی بیان این هنرمندان دفاع می‌کند، که طبق منشورش همگان بی‌هیچ حصر و استثنا باید از آن برخوردار باشند.”

مقاله قبلیابراز خشم جنیفر لارنس نسبت به اختلاف درآمد بازیگران مرد و زن
مقاله بعدیپنجاه میلیون دلار هزینه جاسوسی از مذاکرات هسته ای؛ بقلم فرامرز دادرس، کارشناس اطلاعاتی
مسعود نوری جاوید
مسعود نوری جاوید، نامی آشنا برای آن دسته از مخاطبان خبر که در میان هیاهوی پروپاگاندای رسمی، به دنبال رگه‌هایی از واقعیت می‌گردند. او از معدود روزنامه‌نگارانی است که کار خود را نه در ستایش قدرت، بلکه در به چالش کشیدن آن تعریف کرده است. کارنامه او، روایتی است از تلاش برای شکستن سکوت و تاباندن نور بر تاریک‌خانه‌هایی که صاحبان قدرت و ثروت، پنهان ماندنشان را حیاتی می‌دانند. افشای فساد سیستماتیک: نوری جاوید با شجاعت به سراغ پرونده‌هایی رفت که خط قرمز بسیاری محسوب می‌شد؛ از اختلاس‌های صورت‌گرفته در نهادهای شبه‌دولتی و بنیادها تا رانت‌خواری‌های گسترده در پروژه‌های عمرانی و واگذاری‌های غیرشفاف. گزارش‌های مستند او، که اغلب با تکیه بر اسناد درزکرده و منابع داخلی تهیه شده، بارها لایه‌هایی از فساد سازمان‌یافته در بدنه حاکمیت را آشکار کرده است. در حالی که رسانه‌های حکومتی مشغول تولید روایت‌های رسمی از "پیشرفت" و "ثبات" هستند، دوربین و قلم مسعود نوری جاوید به سراغ قربانیان واقعی این سیاست‌ها رفته است. گزارش‌های میدانی او از اعتراضات کارگری، تجمعات مال‌باختگان، بحران آب در خوزستان و سیستان، و وضعیت کولبران در کردستان، صدای کسانی شد که دستگاه تبلیغاتی نظام همواره در تلاش برای خاموش کردنشان بوده است. او با فاصله گرفتن از خبرهای رسمی و جهت‌دار، به ثبت و ضبط روایت‌های شهروندانی پرداخت که قربانی سرکوب سیستماتیک شده‌اند. تهیه گزارش از وضعیت خانواده‌های زندانیان سیاسی، فشارهای امنیتی بر فعالان مدنی و دانشجویان، و محدودیت‌های اعمال‌شده بر اقلیت‌های دینی و قومی، بخش مهمی از کارنامه او را تشکیل می‌دهد. این مسیر، اما، بدون هزینه نبوده است. مسعود نوری جاوید بارها طعم تهدید را چشیده است. او نماد روزنامه‌نگاری است که امنیت و آسایش شخصی را فدای رسالت آگاهی‌بخشی کرده است. کارنامه مسعود نوری جاوید، تنها یک رزومه کاری نیست؛ بلکه سندی است از مقاومت روزنامه‌نگاری مستقل در یکی از بسته‌ترین فضاهای رسانه‌ای جهان. او به ما یادآوری می‌کند که حتی در دل تاریکی، همیشه هستند کسانی که با شجاعت، مسئولیت روشنگری را بر دوش می‌کشند و اجازه نمی‌دهند روایت حقیقت، در انحصار ماشین پروپاگاندای حکومتی باقی بماند.