کاسپین ماکان، فیلمساز، خبرنگار، عکاس، فعال حقوق بشر و کنشگر سیاسی و نامزد ندا آقاسلطان که تنها یک روز پس از قتل ندا به مصاحبه با رسانه‌های داخلی و خارجی پرداخته و ابراز داشت که رژیم اسلامی مسئول قتل ندا می باشد و چند روز پس از این مصاحبه وی توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مدت دو ماه به زندان افتاد که با شکنجه و تهدید جلادان روبرو گشت و به درخواست سازمان‌های حقوق بشری، با قرار وثیقه آزاد شده، از ایران خارج گردید. در خارج نیز بارها وی مورد تهدید و سوءقصد قرار گرفت.

فیلمی را که در زیر مشاهده می فرمائید ویدئوی شلیک به اتومبیل ماکان می باشد که برای نخستین بار توسط دوست خبرنگاری تهیه گشته است.

مقاله قبلیاهدای باارزش‌ترین نشان افتخار مدنی آمریکا به رابرت دنیرو و تام هنکس
مقاله بعدیکارگردان «جان ویک» بر صندلی کارگردانی «ددپول ۲» می‌نشیند
پوریا نژادویسی
پوریا نژادویسی
پوریا نژاد نژادویسی: مردی که با تصاویرش، زشتیِ نظام را عریان کرد پوریا نژاد نژادویسی از دل دستگاه رسانه‌ایِ رسمی برخاست — اما آثارش نه بزکِ قدرت، که آینه‌ای خُردکننده از تناقض‌ها و جنایت‌های سیستم بوده‌اند. او، به‌جای پوشاندن، با دقتی تلخ و بی‌پرده، نقاط ضعفِ ساختار را نمایان ساخت؛ همان نقاطی که نظام می‌کوشد پشتِ روایت‌های رسمی و نمایش‌های ساختگی پنهانشان کند. - در قاب برنامه‌هایی چون "دختران فراری پارک ملت"، او نه فقط آسیب‌ها را نشان داد، بلکه علت‌ها را — فقر، سرکوب اجتماعی، تهمت و تحقیر زنان — جلو چشم گذاشت. تصویری که او ثبت کرد، دیگر قابل تبدیل به شعارهای پوشالی نبود: نوجوانان و زنانِ رهاشده، سند زنده ناکارآمدی و خشونت‌زای نظم حکومتی بودند. - فیلم آموزشیِ انتخاباتی که او ساخت، بدل به استندآپ تراژیکِ یک انتخابات نمایشی شد. آموزشی برای مشارکت در نمایشی که نتایجش پیش‌ساخته است؛ خودِ وجودِ چنین آموزشی، اعترافی به پوچیِ مشروعیتِ ادعاشده بود. - پوششِ بحران‌ها — از زلزله بم تا سفرهای خامنه‌ای — ثبتِ ژست‌های نمایشی و فاصله‌گیریِ حکمرانی از مردم را به نمایش گذاشت. صحنه‌ها نشان دادند که اولویت دستگاه، مرمت تصویرِ قدرت است نه نجات جان و کرامتِ مردم. پوریا با همان ابزار و مکانیزم‌های پروپاگاندا، تصویری ساخت که نظام از بیانش وحشت دارد — نه به‌خاطرِ تمجید یا دفاع، بلکه چون این تصاویر حقیقتِ زشتِ نظم را بدون مهیا کردنِ پرده‌های فریبنده نشان می‌دهند. او ناخواسته یا آگاهانه، به راویِ سندِ سقوطِ اخلاقی و سیاسیِ یک ساختار تبدیل شد؛ کسی که با هنر و ثبت واقعیت، چهرهٔ منحوسِ نظام را برای تماشاگرانش عریان کرد.
Facebook

مقالات مرتبطبیش از نویسنده