جزیره‌ای غرق‌شده واقع در اقیانوس آرام پس از 100 سال دوباره به شکل یک جزیره مرجانی ظهور کرده است.

 در سال 1905، توفانی ویرانگر جزیره مرجانی «نادیکدیک»(Nadikdik) را که در وسط اقیانوس آرام قرار داشت، جاروب کرد، اکثر ساکنانش را به کام مرگ فرستاده و بخش اعظم آن را شستشو داد. فقط دو نفر از این توفان جان سالم به در بردند.

اکنون پس از گذشت یک قرن، این جزیره دوباره از شکل یک تپه شنی به شکل جزایر مرجانی باشکوهی درآمده است.

محققان نیوزیلندی در دانشگاه اوکلند، شکل‌گیری دوباره این جزیره مرجانی را که بخشی از جزایر دورافتاده «مارشال» است، مطالعه کرده‌اند تا نشان دهند چگونه جزایر می‌توانند در بازه‌های زمانی نسبتا کوتاه شکل گیرند. این مطالعه همچنین تغییراتی را که از زمان بروز این توفان در جزیره نادیکدیک (که جزیره مرجانی Knox نیز خوانده می‌شود) رخ داده، مستند کرده است.

این دانشمندان امیدوارند مطالعه این جزیره کوچک به آن‌ها در درک بهتر از چگونگی تشکیل جزایر کوچک کمک کند؛ این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا بسیاری از مردم نگرانند جزایر کوچک در زیر سطوح افزایش‌یافته دریا که ناشی از گرمایش جهانی است، ناپدید شوند.

به گزارش ایسنا؛ جزئیات این تحقیق در مجله Geomorphology مستند شده است.

مقاله قبلیجنیفر لارنس راهی «شرق بهشت» شد
مقاله بعدیچه دادیم و چه دریافت نمودیم؟!
مسعود نوری جاوید
مسعود نوری جاوید، نامی آشنا برای آن دسته از مخاطبان خبر که در میان هیاهوی پروپاگاندای رسمی، به دنبال رگه‌هایی از واقعیت می‌گردند. او از معدود روزنامه‌نگارانی است که کار خود را نه در ستایش قدرت، بلکه در به چالش کشیدن آن تعریف کرده است. کارنامه او، روایتی است از تلاش برای شکستن سکوت و تاباندن نور بر تاریک‌خانه‌هایی که صاحبان قدرت و ثروت، پنهان ماندنشان را حیاتی می‌دانند. افشای فساد سیستماتیک: نوری جاوید با شجاعت به سراغ پرونده‌هایی رفت که خط قرمز بسیاری محسوب می‌شد؛ از اختلاس‌های صورت‌گرفته در نهادهای شبه‌دولتی و بنیادها تا رانت‌خواری‌های گسترده در پروژه‌های عمرانی و واگذاری‌های غیرشفاف. گزارش‌های مستند او، که اغلب با تکیه بر اسناد درزکرده و منابع داخلی تهیه شده، بارها لایه‌هایی از فساد سازمان‌یافته در بدنه حاکمیت را آشکار کرده است. در حالی که رسانه‌های حکومتی مشغول تولید روایت‌های رسمی از "پیشرفت" و "ثبات" هستند، دوربین و قلم مسعود نوری جاوید به سراغ قربانیان واقعی این سیاست‌ها رفته است. گزارش‌های میدانی او از اعتراضات کارگری، تجمعات مال‌باختگان، بحران آب در خوزستان و سیستان، و وضعیت کولبران در کردستان، صدای کسانی شد که دستگاه تبلیغاتی نظام همواره در تلاش برای خاموش کردنشان بوده است. او با فاصله گرفتن از خبرهای رسمی و جهت‌دار، به ثبت و ضبط روایت‌های شهروندانی پرداخت که قربانی سرکوب سیستماتیک شده‌اند. تهیه گزارش از وضعیت خانواده‌های زندانیان سیاسی، فشارهای امنیتی بر فعالان مدنی و دانشجویان، و محدودیت‌های اعمال‌شده بر اقلیت‌های دینی و قومی، بخش مهمی از کارنامه او را تشکیل می‌دهد. این مسیر، اما، بدون هزینه نبوده است. مسعود نوری جاوید بارها طعم تهدید را چشیده است. او نماد روزنامه‌نگاری است که امنیت و آسایش شخصی را فدای رسالت آگاهی‌بخشی کرده است. کارنامه مسعود نوری جاوید، تنها یک رزومه کاری نیست؛ بلکه سندی است از مقاومت روزنامه‌نگاری مستقل در یکی از بسته‌ترین فضاهای رسانه‌ای جهان. او به ما یادآوری می‌کند که حتی در دل تاریکی، همیشه هستند کسانی که با شجاعت، مسئولیت روشنگری را بر دوش می‌کشند و اجازه نمی‌دهند روایت حقیقت، در انحصار ماشین پروپاگاندای حکومتی باقی بماند.