سازمان عفو بین‌الملل روز چهارشنبه ۲۰ مه (۳۱ اردیبهشت) از سازمان ملل متحد خواست تا درباره کشته شدن معترضان در ایران در آبان سال گذشته، تحقیق کند. این سازمان شش ماه پس از این اعتراض‌ها در بیانیه‌ای به جزییات بیشتری درباره اتفاق‌های آبان سال گذشته ایران پرداخته است.

اعتراض‌های سراسری در ایران پس از ۳ برابر شدن قیمت بنزین در ۲۴ آبان ماه سال گذشته آغاز شد و طی ۳ روز به حدود ۱۲۰ نقطه از کشور گسترش پیدا کرد. این اعتراض‌ها با سرکوب نیروهای امنیتی مواجه شد.

همزمان با این اعتراض‌ها و افزایش خشونت‌ها، مقام‌های امنیتی جمهوری اسلامی، اینترنت را برای چندین روز در سراسر کشور قطع کردند.

جمهوری اسلامی هنوز شمار قربانیان این اعتراض‌ها را به‌طور رسمی اعلام نکرده و آمارهای اعلام شده از سوی رسانه‌ها و نهادهای بین‌المللی را نیز رد کرده است.

عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای که امروز منتشر کرد می‌گوید که شواهد و مدارکی مبنی بر کشته شدن ۳۰۴ مرد، زن و کودک توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در جریان این اعتراض‌ها دارد.

این سازمان حقوق بشری اعلام کرد که ۲۲۰ فرد کشته شده در این اعتراض‌ها طبق تحقیقات صورت گرفته از جمله تجزیه و تحلیل ویدئوها و عکس‌ها در طول دو روز مورد شلیک مرگبار نیروهای امنیتی قرار گرفته‌ بودند.

در این گزارش آمده است که نیروهای امنیتی اکثر قریب به اتفاق این افراد را کشته‌اند. عفوبین‌الملل تاکید می‌کند که استفاده از «زور» از سوی نیروهای امنیتی برای مقابله با معترضان «غیرقانونی» بوده است چرا که هیچ مدرکی مبنی بر مسلح بودن مردم وجود ندارد و طبق گفته این سازمان معترضان خطر و تهدیدی فوری را متوجه کسی نمی‌کردند. با این حال عفو بین الملل گفته است: «این سازمان از دو استثنا در یک شهر در تاریخ ۱۸ نوامبر آگاه است که تبادل آتش بین معترضان و نیروهای امنیتی رخ داده بود.»

عفو بین‌الملل از سازمان ملل خواست تا تحقیقات درباره سرکوب معترضان در ماه نوامبر (آبان ماه) را شروع کند.

فیلیپ لوتر، مدیر تحقیقات بخش خاورمیانه و آفریقای شمالی عفو بین الملل تاکید کرد که شش ماه پس از این حوادث «خانواده‌های ویران‌شده قربانیان با وجود آزار و اذیت شدید و ارعاب مقامات به مبارزه خود برای حقیقت و عدالت ادامه می‌دهند.»

عفو بین‌الملل می‌گوید که «در فقدان چشم‌اندازی برای پاسخگویی در سطح ملی، ما بار دیگر از اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل می‌خواهیم متعهد به انجام تحقیقات درباره کشته شده‌ها شوند و راه‌های رسیدن به حقیقت، عدالت و جبران خسارت نیز شناسایی شوند.»

این سازمان حقوق بشری با استناد به آمار و اطلاعاتی که در اختیار دارد گفت که نیروهای امنیتی مردم را در ۳۷ شهر در هشت استان ایران کشته‌اند.

طبق گفته این سازمان، این کشتار «ماهیت گسترده سرکوب» را نشان می‌دهد.

سازمان عفو بین‌الملل بیشترین کشته شده‌های اعتراض‌های آبان را متعلق به حومه تهران با ۱۶۳ کشته اعلام کرده است و ادعا می‌کند که استان‌های خوزستان و کرمانشاه با ۵۷ و ۳۰ معترض کشته شده بعد از حومه تهران قرار دارند.

یورونیوز نوشت؛ این سازمان می‌گوید در بین ۳۰۴ کشته شده اعتراض‌های آبان، ۱۰ زن و ۲۳ کودک نیز حضور داشتند. این سازمان معتقد است که احتمالا شمار واقعی قربانیان بیشتر بوده باشد.

مقاله قبلیسایه کرونا بر سر اسکار ۲۰۲۱
مقاله بعدیمایک پمپئو: چین به طور عمد آزمایشگاه ویروسی ووهان را از بین‌ برده است
مسعود نوری جاوید
مسعود نوری جاوید، نامی آشنا برای آن دسته از مخاطبان خبر که در میان هیاهوی پروپاگاندای رسمی، به دنبال رگه‌هایی از واقعیت می‌گردند. او از معدود روزنامه‌نگارانی است که کار خود را نه در ستایش قدرت، بلکه در به چالش کشیدن آن تعریف کرده است. کارنامه او، روایتی است از تلاش برای شکستن سکوت و تاباندن نور بر تاریک‌خانه‌هایی که صاحبان قدرت و ثروت، پنهان ماندنشان را حیاتی می‌دانند. افشای فساد سیستماتیک: نوری جاوید با شجاعت به سراغ پرونده‌هایی رفت که خط قرمز بسیاری محسوب می‌شد؛ از اختلاس‌های صورت‌گرفته در نهادهای شبه‌دولتی و بنیادها تا رانت‌خواری‌های گسترده در پروژه‌های عمرانی و واگذاری‌های غیرشفاف. گزارش‌های مستند او، که اغلب با تکیه بر اسناد درزکرده و منابع داخلی تهیه شده، بارها لایه‌هایی از فساد سازمان‌یافته در بدنه حاکمیت را آشکار کرده است. در حالی که رسانه‌های حکومتی مشغول تولید روایت‌های رسمی از "پیشرفت" و "ثبات" هستند، دوربین و قلم مسعود نوری جاوید به سراغ قربانیان واقعی این سیاست‌ها رفته است. گزارش‌های میدانی او از اعتراضات کارگری، تجمعات مال‌باختگان، بحران آب در خوزستان و سیستان، و وضعیت کولبران در کردستان، صدای کسانی شد که دستگاه تبلیغاتی نظام همواره در تلاش برای خاموش کردنشان بوده است. او با فاصله گرفتن از خبرهای رسمی و جهت‌دار، به ثبت و ضبط روایت‌های شهروندانی پرداخت که قربانی سرکوب سیستماتیک شده‌اند. تهیه گزارش از وضعیت خانواده‌های زندانیان سیاسی، فشارهای امنیتی بر فعالان مدنی و دانشجویان، و محدودیت‌های اعمال‌شده بر اقلیت‌های دینی و قومی، بخش مهمی از کارنامه او را تشکیل می‌دهد. این مسیر، اما، بدون هزینه نبوده است. مسعود نوری جاوید بارها طعم تهدید را چشیده است. او نماد روزنامه‌نگاری است که امنیت و آسایش شخصی را فدای رسالت آگاهی‌بخشی کرده است. کارنامه مسعود نوری جاوید، تنها یک رزومه کاری نیست؛ بلکه سندی است از مقاومت روزنامه‌نگاری مستقل در یکی از بسته‌ترین فضاهای رسانه‌ای جهان. او به ما یادآوری می‌کند که حتی در دل تاریکی، همیشه هستند کسانی که با شجاعت، مسئولیت روشنگری را بر دوش می‌کشند و اجازه نمی‌دهند روایت حقیقت، در انحصار ماشین پروپاگاندای حکومتی باقی بماند.