دانشمندان دهانه عجیبی را در مریخ پیدا کرده‌اند که احتمالاً مرکز یک سونامی غول‌پیکر بیش از سه میلیارد سال پیش بر روی سیاره سرخ بوده است. طبق یک مطالعه جدید، احتمالاً عامل ایجاد دهانه ۱۲۰ کیلومتری “لومانوسوف” واقع در دشت‌های یخی قطب شمال مریخ، یک شهاب سنگ بوده است.
الکسیس رودریگز عضو ارشد پژوهشگاه مطالعات سیاره‌ای آمریکا و یکی از نویسندگان این مطالعه جدید می‌گوید در نتیجه این برخورد قدرتمند، اقیانوس شمالی مریخ می‌توانست برای مدتی مایع باقی بماند و زندگی در آن شکل بگیرد!
طبق تخمین‌های رودریگز و همکارانش اقیانوس مایع می‌توانست ۴-۵ میلیون سال بر روی سطح این سیاره وجود داشته و حیات در آن بوجود آید.
اقیانوس پهناور و شور در مریخ احتمالاً حدود ۳.۴ میلیارد سال پیش شکل گرفته است. وجود این اقیانوس تقریباً مورد قبول همه متخصصان سیاره سرخ است، با این حال، کارشناسان درباره طول عمر آن نظرهای متفاوتی دارند. برخی دانشمندان اعتقاد دارند اقیانوس می‌توانسته برای مدت طولانی و دراز مدت روی سطح مریخ وجود داشته باشد، در حالی که برخی دیگر معتقدند اقیانوس خیلی سریع یخ زده و چندین هزار سال در این حالت باقی مانده است.
مطالعه جدید اولین نسخه از این تحقیقات را تایید می‌کند. در سال ۲۰۱۶ رودریگز و همکارانش دریافتند که دو دهانه غول‌پیکر شبیه به آثار سونامی کشف شده در کره زمین، در دشت‌های مریخ شمالی وجود دارد. سپس این تیم مشخص کرد که این ساختارها توسط دو سونامی غول پیکر مختلف که بیش از ۳ میلیارد سال پیش در این منطقه بوجود آمده ایجاد شده‌اند.
از آنجا که هیچ فعالیت “زمین‌ساختی”(tectonic) قابل توجهی در مریخ وجود ندارد، رودریگز و همکارانش نتیجه گرفتند این امواج غول پیکر فقط می‌توانند در نتیجه برخورد یک جرم کیهانی شکل بگیرند. زمین ساختی یکی از شاخه‌های زمین‌شناسی است که به مطالعهٔ تغییرشکل پوستهٔ زمین بر اثر تنش‌های وارده در طول دوران‌های مختلف زمین‌شناسی می‌پردازد.
آنها چند سال به جستجوی دهانه‌ای پرداختند که می‌تواند مربوط به برخوردهایی باشد که باعث این سونامی‌ها شده‌اند. حالا در تحقیق جدید، آنها به دهانه لومانوسوف به عنوان مرکز یکی از این دو سونامی فرضی اشاره می کنند. این امر با توجه به محل و قدمت دهانه، همچنین شباهت بسیاری از دهانه‌های دریایی روی زمین است. علاوه بر این، عمق دهانه لومانوسوف با عمق پیش‌بینی شده اقیانوس شمالی سیاره سرخ هماهنگی دارد.
به گزارش ایسنا؛ این تحقیق در مجله Journal of Geophysical Research: Planets منتشر شده است.
