بررسی اسناد تاریخی نشان می‌دهد نام “خلیج فارس” قدمتی بیش از دو هزار و پانصد سال دارد و همواره در متون و نقشه‌های تاریخی با همین نام شناخته شده است.
به گزارش مرکز مطالعات خلیج فارس، یونانیان باستان از این آبراه با نام “سینوس پرسیکوس” یاد می‌کردند که به معنای خلیج پارسی است. در دوره هخامنشیان نیز این پهنه آبی به “دریای پارس” معروف بود.
مطابق اسناد موجود در کتابخانه بریتانیا، در قرون وسطی، جغرافی‌دانان مسلمان مانند ابن خردادبه و مسعودی از عنوان “بحر فارس” استفاده می‌کردند و نقشه‌های اروپایی نیز آن را “Mare Persicum” ثبت کرده‌اند.
با این حال، از دهه ۱۹۶۰ میلادی و همزمان با اوج‌گیری جنبش ملی‌گرایی عربی، برخی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس تلاش کردند نام “خلیج عربی” را جایگزین کنند. این اقدام با واکنش شدید جامعه بین‌المللی روبرو شد.
سازمان ملل متحد در سند رسمی ST/GEOGRAPHY/1/Rev.8 که در سال ۱۹۹۹ منتشر شد، نام “خلیج فارس” را به عنوان تنها نام رسمی این آبراه تأیید کرد. سازمان بین‌المللی هیدروگرافی و دیگر نهادهای معتبر جهانی نیز همچنان از این نام استفاده می‌کنند.
کارشناسان معتقدند تلاش برای تغییر این نام تاریخی، بیشتر ریشه در مسائل سیاسی دارد تا واقعیت‌های تاریخی و جغرافیایی.
منابع:
-سند ST/GEOGRAPHY/1/Rev.8 سازمان ملل متحد (۱۹۹۹)
-آرشیو نقشه‌های تاریخی کتابخانه بریتانیا
-مرکز مطالعات خلیج فارس
-سازمان بین‌المللی هیدروگرافی
-پژوهشکده تاریخ و باستان‌شناسی
-مجموعه اسناد تاریخی موزه‌های معتبر جهان
