کسری نوری٬ فعال حقوق دراویش صبح امروز از زندان نظام شیراز به زندان عادل آباد منتقل شد، علت این انتقال برگزاری امتحانات دانشگاه عنوان شده است.

انتقال کسری نوری به زندان عادل آباد، به عنوان محل برگزاری امتحانات دانشگاه در حالی است که طبق ضوابط محل برگزاری امتحانات بایستی در محل تحمل حبس زندانی انجام شود.

خانواده این زندانی در ارتباط با این انتقال به مجذوبان نور گفتند: وقتی از مسولین زندان جویا شدیم که چرا کسری باید در دوران امتحانات به طور کامل به محل جدیدی منتقل شود و چرا حداقل پس از برگزاری هر امتحان به زندان نظام برگردانده نمی‌شود به ما گفتند به دلیل «امنیتی» دانستن زندانی شما اجازه رفت و آمد پس از برگزاری هر امتحان توسط تیم حفاظت اطلاعات زندان داده نشده است.

به گزارش خبرنامه ملی ایرانیان از مجذوبان نور؛ کسری نوری که هم اکنون در حال سپری کردن محکومیت چهار سال و نیم خود است، چند ماه پیش، پس از تحمل دو سال حبس در زندان عادل آباد، از سایر دراویش این زندان جدا و به زندان نظام شیراز انتقال داده شد.

این درویش ۲۳ ساله که پیش از بازداشت در رشته مهندسی عمران در دانشگاه شیراز مشغول به تحصیل بود، هم اکنون در زندان در رشته حقوق دانشگاه پیام نور مشغول به تحصیل می‌باشد.

 

مقاله قبلیمحکومیت یک درویش غیر روحانی در دادگاه ویژه روحانیت
مقاله بعدیدستاورد دانشمند ایرانی در تولید رگ مصنوعی بهتر
پوریا نژادویسی
پوریا نژادویسی
پوریا نژاد نژادویسی: مردی که با تصاویرش، زشتیِ نظام را عریان کرد پوریا نژاد نژادویسی از دل دستگاه رسانه‌ایِ رسمی برخاست — اما آثارش نه بزکِ قدرت، که آینه‌ای خُردکننده از تناقض‌ها و جنایت‌های سیستم بوده‌اند. او، به‌جای پوشاندن، با دقتی تلخ و بی‌پرده، نقاط ضعفِ ساختار را نمایان ساخت؛ همان نقاطی که نظام می‌کوشد پشتِ روایت‌های رسمی و نمایش‌های ساختگی پنهانشان کند. - در قاب برنامه‌هایی چون "دختران فراری پارک ملت"، او نه فقط آسیب‌ها را نشان داد، بلکه علت‌ها را — فقر، سرکوب اجتماعی، تهمت و تحقیر زنان — جلو چشم گذاشت. تصویری که او ثبت کرد، دیگر قابل تبدیل به شعارهای پوشالی نبود: نوجوانان و زنانِ رهاشده، سند زنده ناکارآمدی و خشونت‌زای نظم حکومتی بودند. - فیلم آموزشیِ انتخاباتی که او ساخت، بدل به استندآپ تراژیکِ یک انتخابات نمایشی شد. آموزشی برای مشارکت در نمایشی که نتایجش پیش‌ساخته است؛ خودِ وجودِ چنین آموزشی، اعترافی به پوچیِ مشروعیتِ ادعاشده بود. - پوششِ بحران‌ها — از زلزله بم تا سفرهای خامنه‌ای — ثبتِ ژست‌های نمایشی و فاصله‌گیریِ حکمرانی از مردم را به نمایش گذاشت. صحنه‌ها نشان دادند که اولویت دستگاه، مرمت تصویرِ قدرت است نه نجات جان و کرامتِ مردم. پوریا با همان ابزار و مکانیزم‌های پروپاگاندا، تصویری ساخت که نظام از بیانش وحشت دارد — نه به‌خاطرِ تمجید یا دفاع، بلکه چون این تصاویر حقیقتِ زشتِ نظم را بدون مهیا کردنِ پرده‌های فریبنده نشان می‌دهند. او ناخواسته یا آگاهانه، به راویِ سندِ سقوطِ اخلاقی و سیاسیِ یک ساختار تبدیل شد؛ کسی که با هنر و ثبت واقعیت، چهرهٔ منحوسِ نظام را برای تماشاگرانش عریان کرد.
Facebook

مقالات مرتبطبیش از نویسنده