روزبه گیلاسیان نویسنده که روز دوم بهمن ۱۳۹۶ با اصرار غیرقانونی مقامات قضایی گرگان، قبل از تشکیل کمیسیون پزشکی قانونی برای بررسی بیماری افسردگی و درخواست عدم تحمل کیفر، برای تحمل یک سال حبس راهی زندان گرگان شد، در یادداشتی قبل از رفتن به زندان نوشته است که مسوولیت هر اتفاقی برای او در زندان امیرآباد گرگان بر عهده مقامات قضایی است.

روزبه گیلاسیان، ۳۸ ساله و دانش‌آموخته فلسفه علم از دانشگاه صنعتی شریف در شهریور ۱۳۹۶ از سوی دادگاه تجدید نظر گرگان به یک سال زندان محکوم شد.  به گفته یک منبع مطلع «نوشتن در فضای مجازی و شرکت در دورهمی‌های دوستانه» تنها مستند نیروهای امنیتی و دادگاه برای اتهام تبلیغ علیه نظام بوده است.

الهه سروش‌نیا، همسر روزبه گیلاسیان، روز دوم بهمن ۱۳۹۶ در یک نوشته فیس‌بوکی از اجرای حکم و انتقال همسرش به زندان امیرآباد گرگان خبر داد. خانم سروش‌نیا نوشت مقامات پزشکی قانونی قبل از تشکیل کمیسیون پزشکی قانونی برای بررسی بیماری افسردگی همسرش، او را به زندان منتقل کرده‌اند: «روزبه از سال ۸۹ بابت افسردگیش تحت نظر پزشک و درمان بوده و به همین خاطر و بر اساس ماده ۵۰۲ آیین دادرسی کیفری درخواست معاینه پزشکی و تبدیل حکمش رو داشته، اما علی‌رغم تشکیل نشدن کمیسیون پزشکی قانونی هفته پیش حکم جلبش صادر شد.»

ماده ۵۰۲ آیین دادرسی که خانم سروش‌نیا به آن استناد کرده می‌گوید هرگاه محکوم‌علیه به بیماری جسمی یا روانی مبتلا باشد و اجرای مجازات موجب تشدید بیماری و یا تأخیر در بهبودی وی شود، قاضی اجرای احکام کیفری با کسب نظر پزشکی قانونی تا زمان بهبودی، اجرای مجازات را به تعویق می‌اندازد. چنانچه در جرائم تعزیری امیدی به بهبودی بیمار نباشد، قاضی اجرای احکام کیفری، پس از احراز بیماری محکوم‌علیه و مانع بودن آن برای اعمال مجازات، با ذکر دلیل، پرونده را برای تبدیل به مجازات مناسب دیگر با در نظر گرفتن نوع بیماری و مجازات به مرجع صادرکننده رأی قطعی ارسال میکند.

روزبه گیلاسیان در متنی پیش از زندانی شدن نوشت پزشکی قانونی در مرحله اول درخواست او را رد کرده اما پس از اعتراض او به حکم و قبل از تشکیل کمیسیون پزشکی قانونی، دادگاه حکم جلب او را صادر کرده است.

گیلاسیان نوشت اجرای احکام دادگاه برای رفع مسئولیت به دنبال گرفتن دست‌خطی از او بوده‌اند که از اعتراض به رای پزشکی قانونی انصراف داده و با مسئولیت خود به زندان رود، این نویسنده با امتناع از امضای چنین دست خطی مسولیت وقوع هر گونه حادثه‌ای در زندان برای خود را بر عهده دستگاه قضایی و عواملی دانست که از اجرای قانون تخطی کرده‌اند.

گیلاسیان با اشاره به مرگ چند تن از بازداشت‌شدگان پس از اعتراضات دی ماه ۱۳۹۶ در بازداشتگاه‌ها نوشت: «در هر حال دادگاه اجرای احکام جهت زندانی کردن بنده و رفع مسوولیت از خود در پی فشار بر بنده برای گرفتن دست خطی بود که در آن از خیر اعتراض به رای پزشکی قانونی گذشته و با مسولیت خود به زندان روم. من با توجه به شرایط و اتفاقات تلخ واقع شده برای چند زندانی در این روزها از نوشتن این رضایت‌نامه سر باز زده و در هر حال روانه زندان شده‌ام. با توجه به تمامی مطالب پیش گفته بار دیگر تکرار می‌کنم مسولیت وقوع هر گونه حادثه‌ای در زندان برای اینجانب بر عهده دستگاه قضایی و عواملی است که در اجرای قانون تخطی کرده‌اند.»

روزبه گیلاسیان نویسنده‌ و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی عمران از دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی در مقطع کارشناسی و رشته‌ی فلسفه‌ی علم از دانشگاه شریف در مقطع کارشناسی ارشد و نویسنده کتاب‌هایی چون «فلسفه در خیابان»، «انسان ماه بهمن»، «فال‌های عاشقانه»، «جزوه انقلاب»، «فیلسوف کوچولو» و «اکنون دانشگاه» است. اغلب کتاب‌های وی از جمله انسان ماه بهمن(جستاری در سیاست‌های تربیتی از انقلاب ۵۷ تا امروزه) که در آن به تحلیل تحول سیاست‌های کنترلی زندان‌ها و دانشگاه‌ها روی زندانیان و دانشجویان پرداخته است، موفق به کسب مجوز چاپ از سوی وزارت ارشاد نشده و به صورت مستقل و اینترنتی منتشر شده‌اند.

روزبه گیلاسیان به همره همسرش الهه سروش‌نیا و نیما صفار در آذر ماه ۱۳۹۴ از سوی اطلاعات سپاه گرگان بازداشت و پس از حدود یک ماه بازجویی و انفرادی در سلول‌های اطلاعات سپاه، به زندان امیرآباد گرگان منتقل و در دی ‌ماه ۹۴ به قید وثیقه از زندان امیرآباد گرگان آزاد شدند.

به گزارش کمپین حقوق بشر در ایران؛ شعبه اول دادگاه انقلاب به ریاست حجت الله قربانی، در مرحله بدوی، روزبه گیلاسیان را به پنج سال، الهه سروش نیا یک سال و نیما صفار را به دو سال محکوم کرد، این حکم در دادگاه تجدید نظر تخفیف پیدا کرد و طی آن روزبه گیلاسیان به یک سال زندان، نیما صفار به تحمل هشتاد روز حبس و الهه سروش‌نیا به پرداخت هشت میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شدند.

مقاله قبلیگفت‌وگوی داوران فوتبال با رسانه‌ها ممنوع شد
مقاله بعدیاحضار، بازداشت ‌موقت و آزادی به قیدوثیقه اعضای خانواده سه فعال دانشجویی مدنی
مسعود نوری جاوید
مسعود نوری جاوید، نامی آشنا برای آن دسته از مخاطبان خبر که در میان هیاهوی پروپاگاندای رسمی، به دنبال رگه‌هایی از واقعیت می‌گردند. او از معدود روزنامه‌نگارانی است که کار خود را نه در ستایش قدرت، بلکه در به چالش کشیدن آن تعریف کرده است. کارنامه او، روایتی است از تلاش برای شکستن سکوت و تاباندن نور بر تاریک‌خانه‌هایی که صاحبان قدرت و ثروت، پنهان ماندنشان را حیاتی می‌دانند. افشای فساد سیستماتیک: نوری جاوید با شجاعت به سراغ پرونده‌هایی رفت که خط قرمز بسیاری محسوب می‌شد؛ از اختلاس‌های صورت‌گرفته در نهادهای شبه‌دولتی و بنیادها تا رانت‌خواری‌های گسترده در پروژه‌های عمرانی و واگذاری‌های غیرشفاف. گزارش‌های مستند او، که اغلب با تکیه بر اسناد درزکرده و منابع داخلی تهیه شده، بارها لایه‌هایی از فساد سازمان‌یافته در بدنه حاکمیت را آشکار کرده است. در حالی که رسانه‌های حکومتی مشغول تولید روایت‌های رسمی از "پیشرفت" و "ثبات" هستند، دوربین و قلم مسعود نوری جاوید به سراغ قربانیان واقعی این سیاست‌ها رفته است. گزارش‌های میدانی او از اعتراضات کارگری، تجمعات مال‌باختگان، بحران آب در خوزستان و سیستان، و وضعیت کولبران در کردستان، صدای کسانی شد که دستگاه تبلیغاتی نظام همواره در تلاش برای خاموش کردنشان بوده است. او با فاصله گرفتن از خبرهای رسمی و جهت‌دار، به ثبت و ضبط روایت‌های شهروندانی پرداخت که قربانی سرکوب سیستماتیک شده‌اند. تهیه گزارش از وضعیت خانواده‌های زندانیان سیاسی، فشارهای امنیتی بر فعالان مدنی و دانشجویان، و محدودیت‌های اعمال‌شده بر اقلیت‌های دینی و قومی، بخش مهمی از کارنامه او را تشکیل می‌دهد. این مسیر، اما، بدون هزینه نبوده است. مسعود نوری جاوید بارها طعم تهدید را چشیده است. او نماد روزنامه‌نگاری است که امنیت و آسایش شخصی را فدای رسالت آگاهی‌بخشی کرده است. کارنامه مسعود نوری جاوید، تنها یک رزومه کاری نیست؛ بلکه سندی است از مقاومت روزنامه‌نگاری مستقل در یکی از بسته‌ترین فضاهای رسانه‌ای جهان. او به ما یادآوری می‌کند که حتی در دل تاریکی، همیشه هستند کسانی که با شجاعت، مسئولیت روشنگری را بر دوش می‌کشند و اجازه نمی‌دهند روایت حقیقت، در انحصار ماشین پروپاگاندای حکومتی باقی بماند.