ساعاتی پیش صالح مرادی از زندان عادل آباد شیراز آزاد شد.

صالح‌الدین مرادی سروستانی از فعال حقوق دراویش در تاریخ ۱۶ شهریورماه ۱۳۹۰ توسط ماموران امنیتی در منزل خود در شیراز بازداشت و به پلاک صد (بازداشتگاه اداره اطلاعات) و سپس به زندان عادل آباد شیراز منتقل گردید.

وی در تاریخ ۲۶ دی ماه سال گذشته به همراه کسری نوری ۹۰ روز را در اعتراض به انتقال وکلای دراویش به بند ۲۰۹ زندان در اعتصاب غذا سپری کرد، که سرانجام پس از تحقق خواسته‌اش به اعتصاب غذا خود پایان داد.

آقای مرادی بیش از ۲۰ ماه است بدون حکم دادگاه و در بازداشت موقت بسر می‌برد که با توجه به حبس بیش از حداقل اتهام، بازداشت وی هم اکنون غیر قانونی می‌باشد.

 

اخبار تکمیلی متعاقبا اعلام خواهد شد.

مقاله قبلیانتقال پنج درویش گنابادی از سلول‌های انفرادی به بند عبرت زندان عادل آباد شیراز..!
مقاله بعدیطرح اخاذی سرکوبگرانه و بیشرمانه زندانبانان زندان مرکزی زاهدان از زندانیان سیاسی و عادی
پوریا نژادویسی
پوریا نژادویسی
پوریا نژاد نژادویسی: مردی که با تصاویرش، زشتیِ نظام را عریان کرد پوریا نژاد نژادویسی از دل دستگاه رسانه‌ایِ رسمی برخاست — اما آثارش نه بزکِ قدرت، که آینه‌ای خُردکننده از تناقض‌ها و جنایت‌های سیستم بوده‌اند. او، به‌جای پوشاندن، با دقتی تلخ و بی‌پرده، نقاط ضعفِ ساختار را نمایان ساخت؛ همان نقاطی که نظام می‌کوشد پشتِ روایت‌های رسمی و نمایش‌های ساختگی پنهانشان کند. - در قاب برنامه‌هایی چون "دختران فراری پارک ملت"، او نه فقط آسیب‌ها را نشان داد، بلکه علت‌ها را — فقر، سرکوب اجتماعی، تهمت و تحقیر زنان — جلو چشم گذاشت. تصویری که او ثبت کرد، دیگر قابل تبدیل به شعارهای پوشالی نبود: نوجوانان و زنانِ رهاشده، سند زنده ناکارآمدی و خشونت‌زای نظم حکومتی بودند. - فیلم آموزشیِ انتخاباتی که او ساخت، بدل به استندآپ تراژیکِ یک انتخابات نمایشی شد. آموزشی برای مشارکت در نمایشی که نتایجش پیش‌ساخته است؛ خودِ وجودِ چنین آموزشی، اعترافی به پوچیِ مشروعیتِ ادعاشده بود. - پوششِ بحران‌ها — از زلزله بم تا سفرهای خامنه‌ای — ثبتِ ژست‌های نمایشی و فاصله‌گیریِ حکمرانی از مردم را به نمایش گذاشت. صحنه‌ها نشان دادند که اولویت دستگاه، مرمت تصویرِ قدرت است نه نجات جان و کرامتِ مردم. پوریا با همان ابزار و مکانیزم‌های پروپاگاندا، تصویری ساخت که نظام از بیانش وحشت دارد — نه به‌خاطرِ تمجید یا دفاع، بلکه چون این تصاویر حقیقتِ زشتِ نظم را بدون مهیا کردنِ پرده‌های فریبنده نشان می‌دهند. او ناخواسته یا آگاهانه، به راویِ سندِ سقوطِ اخلاقی و سیاسیِ یک ساختار تبدیل شد؛ کسی که با هنر و ثبت واقعیت، چهرهٔ منحوسِ نظام را برای تماشاگرانش عریان کرد.
Facebook

مقالات مرتبطبیش از نویسنده